środa, 26 września 2012

widzenie

dziwne uczucie kiedy patrząc na podłogę uświadomiłam sobie, że wielkie błeee gdzieś przepadło... nie mogłam w to uwierzyć, więc tym mocniej zmuszałam się do trzeźwego osądu... wyeliminowałam też element zamroczenia, szczypiąc się tu i tam. no i nic. 

everything is possible? hehe... 
do wszystkiego się można przyzwyczaić? 
wychodzi na to, że chyba... tak. 

rozdziawiona paszcza i szeroko otwarte oczyska musiały ustąpić miejsca nieśmiałemu uśmiechowi i solidnej dawce niedowierzania. 
- no nawet ładna ta podłoga. nie taka jak miała być... ale nawet całkiem ok. 
i to bez bez kokieterii!

matkoboskoczęstochowsko!

ten dzień miał nigdy nie nastąpić... a jednak!

nie wiem czy to zasługa unoszącego się w powietrzu i osiadającego na wszystkim pyłu, upływu czasu, czy innych mocy magicznych, ale nie ważne. widziałam podłogę, oświetloną światłem sztucznym (czyli najgorszym możliwym! sic!) i pomarańcz stracił zdecydowanie na swojej pomarańczowości! nie potrafię wytłumaczyć jak to możliwe, ale no tak!
jeśli to zasługa pyłu - tym lepiej dla nas! dla utrzymania równowagi psychicznej zrezygnujemy ze sprzątania i zapuścimy gęsty kurz i kłaki. jak to ma być rozwiązanie naszych problemów to ja już się poświęcę :p gotowa jestem nie tknąć odkurzacza do końca swych dni, albo nawet o jeden dzień dłużej. słowo skauta.

tak więc nieoczekiwanie (tfu, tfu , odpukać) podłoga łazienkowa i podłoga ogólnopokojowa zostały  pobłogosławione przez zołzowatą teściową, z prawie otwartymi ramionami przyjęte do rodziny i przytulone do piersi. obdarzone miłością niełatwą, aczkolwiek rokującą.

łza się w oku kręci. 

czasem ucieczka od problemu działa...


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz